‘Mijn ouders noemen me Salaam,Vrede. Dat is waar we innig naar verlangen en op hopen in Baladna, ons land Syrië. We hebben maanden lang rondgezworven door het zuiden van Syrië, van huis naar huis. Soms sliepen we wel met z’n twintigen in een kamer. Uiteindelijk vluchtten we naar Jordanië. We mogen hier als vluchtelingen niet werken. We krijgen ons eten door voedselbonnen in te wisselen bij lokale winkeltjes. Om een beetje bezig te blijven heeft mijn vader de ingestorte schuur die naast onze tent staat opgeknapt zodat we er kunnen schuilen tegen de kou als het straks winter wordt. Nu vraagt de eigenaar huur. De WakaWaka lamp geeft ons gratis licht. Ik laad de lamp elke dag op door hem in het zonlicht te hangen.’
Esseline van de Sande